Ahlgren

Hoe zag het er aan het einde van de eeuw uit? In 1780 werd een onroerend goedregister vastgesteld en in 1798 werd een speciale belasting geheven vanwege Gustaf IV Adolf’s huwelijk met Fredrerika van Baden. De bevolking werd omzichtig opgesomd, onderverdeeld in «Mannen, Vrouwen, Zonen en Boeren, Dochters en dienstmeisjes, pachters, poortwachters en bedienden, ingehuurde belezen personen, vrijgemaakten». De laatste groep bestond uit zowel adel als ouderen. In totaal waren er 45 huishoudens in Ugerup naast het landhuis zelf en een armenhuis, dat vier arme mensen huisvestte. Ugerup landhuis was eigendom van Veldmaarschalk en Ridder enz. graaf Meijerfeldt die voornamelijk in Stralsund woonde. De familie had bezit op Rügen. Een tuinman, een conciërge en vijf bedienden en dienstmeisjes worden ook geregistreerd op het landgoed. Een schatting geeft een bevolking aan het einde van de 18e eeuw van ongeveer 250 mensen.

Dat was op het veld, dwz. gemeengoed, en ogenschijnlijk de straatwoningen die geen nummers hadden, werden daar gebouwd. Dit kan verklaren waarom graaf Meijerfeldt in 1776 verzocht om het akkerland te verdelen over het landgoed en het dorp. Het verzoek werd ingewilligd en er werd een beschrijving met een kaart opgesteld. De inleiding is statig: «Handvestbeschrijving van Fäladsmarken van Ugerups Sätesgård en By, gelegen in Christianstads Höfdinge Döme, Gierds härad en Köpinge gemeente, die t.g.v. de Koninklijke Hoge Bevallings- en Zwangerschaps Verordening d.d. 24 mei 1776 Kolonel en Ridder Hoogwelgeboren Graaf Heer Carl Meijerfeldts verzoek, in 1776 en 1777 van ongetekende Landmeter.»

Deze Carl Friedrich Meijerfeldt lijkt een originele man te zijn geweest. Terwijl hij door het pand liep, zou hij vergezeld zijn geweest van een tamme haan. Verder was zijn gezicht asymmetrisch. De helften van het gezicht waren duidelijk verschillend van elkaar. Meijerfeldt dacht waarschijnlijk dat het eigendom onduidelijk was en verduidelijkt moest worden. Het lijkt alsof mensen zich op het veld hebben gevestigd en het zijn gaan cultiveren. Ergens zou de groeiende bevolking de weg inslaan. De nederzetting tastte het weiland aan en zou waarschijnlijk ook kunnen betekenen dat het bos in volledige stilte werd gekapt, terwijl Meijerfeldt in Stralsund ging zitten. Toen hij geen direct toezicht op de boerderij kon hebben, had hij iemand nodig die hij kon vertrouwen en zo iemand was de reddingsinspecteur Hindrich Hindrichsson, gebruiker van de maalderij Nymölla aan het eind van de 18e eeuw.

Dit is hoe Hindrich Hindrichsson een 35-jaar oud bedrijf startte in Nymölla, wat een vervoering van het pand zou betekenen. Zijn inspanningen werden kennelijk opgemerkt door Meijerfeldt in Duitsland, want op 10 maart 1773 stuurde hij een donatiebrief, die Hindrichsson het recht gaf om tijdens zijn leven in Nymölla te blijven “zonder enige kosten voor / mij / of mijn opvolger-eigenaren van Sätesgården Ugerup” . De redenen voor deze goodwill worden vermeld in de schenkingsbrief. Hindrichsson was een goede huishoudster, die “met Era, Diligence en Eerlijkheid Ugerup’s Sätesgård en het aanzienlijke nut en voordeel van de ondergeschikte Estate aanmoedigde”. Meijerfeldt benadrukte in het bijzonder dat Hindrichsson grote sommen eigen middelen had geïnvesteerd om het onroerend goed te verbeteren en ook nieuw land had gecultiveerd. Hij moest echter de belastingen en andere schulden op zich nemen die konden worden opgelegd. Het was een voorzichtige heer die ervoor zorgde dat de voorwaarden van de schenkingsbrief in de notulen van de rechtbank werden geschreven. Hij legde ook een overzicht voor van zijn investeringen in Nymölla.

Maar in 1769 kreeg de inspecteur toestemming van wijlen Vrouwe Veldmaarschalk en Rijksraad Hoogwelgeboren gravin Meyerfeldt, om Kärrlyckan op te nemen, dat het dichtst bij de rivier ligt en erg verzonken is, en enkele holen met dichtbegroeide struiken;

Then Norre Delen of FuruLyckan heeft adelsinspecteur Henrichsson, volgens Donatiiebrief van de tegenwoordige eigenaar en bezitter luitenant-kolonel en ridder Hoogwelgeboren graaf heer Carl Fried. Meyerfeldt, gedateerd Nehringen d 10 Maart in 1773 ook ontvangen

Je kunt je afvragen waarom hij al dit werk deed om hun investeringen te versterken. Vertrouwde hij de Meijerfeldts niet? Carl Friedrich was ongehuwd en de nieuwe eigenaren hadden misschien geen speciale band met Hendrichsson.

Er kunnen meer redenen zijn voor Meijerfeldts welwillendheid jegens Hindrichsson dan zijn algemene bekwaamheid. In Ugerup woonde een zus van Carl Friedrich, Catharina. Ze was getrouwd met Adam Horn, zoon van Arvid Horn, de leider van de Mutsen Partij. Het echtpaar woonde niet samen, omdat Catarina geestelijk ziek was geworden en in Ugerup werd geplaatst, terwijl Adam een ​​gelukkig vrijgezellenleven leidde in Stockholm, hoewel zijn poging om het huwelijk te laten ontbinden heeft gefaald. Niemand gaf veel om haar, en zij leefde in Ugerup in zulke erbarmelijke omstandigheden dat de inspecteur de familieleden in Stockholm schreef en wees op de verwaarlozing. Zijn brieven hebben hun gevoel van verantwoordelijkheid gewekt, want in 1778 gingen enkele familieleden haar ophalen. Het was uiteindelijk haar zoon Gustaf die haar een huis moest geven op zijn landgoed Hornsberg. Hindrichssons gevoel van verantwoordelijkheid reikte blijkbaar iets verder dan Nymölla’s eigendom.

Hoewel een paar generaties van de familie Meijerfeldt Ugerup bezaten, waren ze naaste verwanten van Barnekow geweest, en toen Carl Friedrich Meijerfeldt in 1791 stierf, liet hij Ugerup na aan zijn neef Christian Barnekow.